“George Gershwin’s extraordinary musical world emerges, caresses us, amazes us and finally overwhelwms us in the uniqueness of this recording. Rolff shapes in a contemporary writing, the songs, the musicals, the jazz and the orchestral sound that made Gershwin’s music the pillar on which the ‘American Sound’ is built” (hoestekst). De Italiaanse bassist/componist/producer Massimilian Rolff (1973) heeft een grondige kennis van de jazztraditie, aangevuld met zijn eigen smaak op het gebied van componeren. Met zijn spel werd hij in Italië een baken voor veel jazzliefhebbers gedurende een muziek carrière van meer dan 15 jaar, hij toerde uitgebreid door Europa en de V.S. samen met de beste jazzmusici, hij bracht 7 albums uit als leider en meer dan 20 als begeleider. Hij is woonachtig in Genua in de “Italiaanse Riviera” waar hij zijn eigen muziek ten gehore brengt met verschillende bands. Hier is hij te horen met zijn trio bestaande uit Tommaso Perazzo op piano, Antonio Fusco op drums en hijzelf op de contrabas.

Op dit album draait het om de muzikale erfenis van George Gershwin, hij wordt gerekend tot de klassieke componisten maar zijn muziek is veel gebruikt in de jazz en ook in de rockwereld is hij populair, denk maar aan een nummer als Summertime, een van de meest gecoverde songs aller tijden, van Albert Ayler tot Brainbox om twee van mijn favoriete versies te noemen. Rolff heeft middels zijn arrangementen voor het trio sommige verborgen facetten ontdekt in de fameuze nummers van Gershwin. De eerste 6 nummers vormen een suite uit “Porgy and Bess”, daarna volgt er een serie van 8 losse nummers die oorspronkelijk werden gecomponeerd voor andere shows maar hebben overleefd als op zichzelf staande nummers zoals bijvoorbeeld “The Man I love”.

De arrangementen zijn geschreven vanuit het standpunt van de basspeler, de contrabas gedraagt zich als een soort lakmoes proef voor het verschil tussen de klassieke Europese traditie en de muziek uit de Afrikaanse diaspora. Het geluid van de contrabas is alom aanwezig in de jazz en andere zwarte muziek terwijl het op de tweede plaats staat of genegeerd wordt in de westerse klassieke muziek. Als we het voorbeeld van de jazz volgen dan blijkt dat muzikanten in de tweede helft van de 20ste eeuw de bas ontdekten als een onuitputtelijke bron van geluiden, in staat om te zingen, te treuren, romantisch te zijn of te functioneren als percussie instrument.

Wat onmiddellijk opvalt bij beluistering van deze cd is de flexibiliteit waarmee de drie muzikanten zichzelf in dienst stellen van de composities en de interpretaties die Rolff wil volgen. Al bij de eerste noten van de introductie en de Latijnse groove van het openingsnummer “It ain’t necessarily so” krijg je het gevoel dat we hier te maken hebben met een origineel en gegrond idee, niet een eenvoudige herschepping van het origineel, er wordt constant gevarieerd zonder tekort te doen aan het origineel. Dus denk niet, Gershwin dat weet ik wel, al die bekende nummers van Porgy and Bess, nee natuurlijk schemert de melodie door de eigenzinnige en fraaie interpretaties van Massimiliano maar het komt helemaal fris over als was het nieuwe muziek.

Het is volop genieten geblazen met “It ain’t necessarily so”, “Bess, you is my woman now”, “I love you Porgy”en al die andere klassiekers. De bas speelt uiteraard een belangrijke rol maar het lenige pianospel van Tomasso Perazzo, onthoud die naam, is ook een lust voor het oor en slagwerker Antonio Fusco is het elastiek die alles aan elkaar knoopt. Laatst genoemde speelt trouwens een belangrijke rol in de fantasievolle interpretatie van “Summertime”, een van de fraaiste versies die ik ken en dat wil wat zeggen gezien de ontelbare die er zijn. De serie nummers na de suite begint met het alom bekende “A Foggy Day” en eindigt met “Embraceable you” met daartussen juweeltjes als “How long has this been going on?”, “Love walked in", ”The man I love” en zo meer. De originelen zijn op zichzelf al ijzersterk maar natuurlijk ook alom bekend en dat maakt deze cd zo verrassend en bewonderingswaardig, Rolff en zijn maatjes weten een geheel nieuwe muzikale wereld te scheppen met hun uitvoering van deze klassiekers, luistert en huivert !

Jan van Leersum.